Column 45, Nederland Leest.....

 "Wattist leven soms toch vurrukkulluk"........

Ja, en hier had dan waarschijnlijk zomaar een leuk verhaaltje kunnen staan over cabaretier Rop Janze uit Bovenkarspel, in het kader van Nederland Leest.

Ik wilde graag bij deze voorstelling, op 25 oktober in de Bibliotheek van Anna Paulowna, aanwezig zijn, om er daarna een "vurrrukkulluk" verslagje over te kunnen schrijven.

Had al mijn pijlen daarop gericht.........

De voorstelling "Het leven is vurrukkulluk", naar het gelijknamige boek van Remco Campert, ook wel genoemd "een persiflage op een dichtersavond".

Met zijn allen flink gelobbyd om nog wat meer bezoekers te charteren, om de avond maar vooral dòòr te kunnen laten gaan.

Heb me dit weekend ook nog speciaal door het boekje van Remco Campert heen geworsteld; me met moeite ingeleefd in het verhaal, wat ik op zich nou ook weer niet zó ontzettend "vurrukkulluk" vond.

Het boekje dat door de bibliotheken, ter ere van "Nederland Leest", gratis wordt uitgegeven.

Nog even gecheckt wat Rop Janze zo al allemaal doet, en toen kon het "feest der vurrukking" wat mij betrof beginnen.

Maar over "beginnen" gesproken: wat moet een cabaretier zonder stem beginnen?

Helemáál niets; dus: voorstelling afgelast!

Alle reserveringen weer afgebeld.

Helaas, jammer dan, want ik was heel benieuwd wat een cabaretier nou van zo'n "literair werkje" zou kunnen maken.

Een verhaaltje uit de zestiger jaren, uit het "vrije Flower Power tijdperk" over Panda, Mees, Boelie en "een Grijsaard" als hoofdrolspelers.

Over Marie Johanna, of Mah-Rioe-Wana, een feestje van gestolen geld, iemand die met een paraplu boven zijn hoofd, vanuit de dakgoot naar beneden dwarrelt, en daardoor veilig beneden landt en een boel "vreemd neergeschreven woorden en zinsneden" van Campert.

Ik zou zó bijna niet dùrven schrijven!

Maar toch ook weer niet voor niets gelezen, want wat kunnen sommige mensen toch "vurrukkulluk onnozel" reageren.........

Ik gaf in Anna Paulowna afgelopen dinsdag een "Nederland-leest-lollie" aan een meisje, dat al een tijdje verlekkerd naar het mandje met lollies op de balie had staan kijken.
Net zoals Campert beschrijft hoe Panda haar ijslollie opeet: "Ze liet de lollie haar mond inglijden. Slip-slup. Slep-slap. Sliep-sloep"; zo peuzelde óók dit meisje de lollie smakelijk op.
Na een tijdje meldde haar moeder zich weer bij mij: "Waar lagen nou toch die " gratis panda-boeken" want dat had ze toch op de verpakking van de lollie gelezen"?

Het moet niet gekker worden........

Gelukkig kon ik haar meteen uit de droom helpen.

"Néé mevrouw, "Nederland Leest"  is géén actie van het Wereldnatuurfonds of zo, hoor.
En de naam Panda: zij is één van de hoofdpersonages uit het "Nederland-Leest"-boekje, gratis te verkrijgen "ter propaganda van de Nederlandse literatuur".

Nou dàn wilde ze dàt wel eens even lezen!

Ik overhandigde het haar, maar vroeg me tegelijkertijd wel stilletjes af of ze het boekje wel zo "vurrukkulluk" zou vinden, want zo-een "literair werkje" van Campert, das natuurlijk wel een héél ander genre als "panda-dierenboeken"...................