Column 57, Waar zouden we zijn zonder........

Waar zouden we zijn zonder de trein?

En dat is natuurlijk ook zo. Maar soms.........
Nu ik iedere dinsdag gebruik maak van het openbaar vervoer, om op het ROC in Utrecht te komen, snap ik de ergernis van sommige mensen maar al te goed.
Hoe vaak gebeurt het niet dat een trein later vertrekt omdat een overweg geblokkeerd is vanwege een ongeluk of nog erger, vanwege opzet?
Ook vorige week dinsdag was het weer zover.
Een versperring bij Utrecht-Zuilen.
Na tien minuten vertrok de trein alsnog, maar dan wel via Hilversum en niet rechtstreeks naar Amsterdam.
Daarbij kwam nog dat de trein heel langzaam vooruitging omdat hij achter een stoptrein zat.
Wat een narigheid......
Vlak achter mij zaten twee oudere dames druk met elkaar te kwebbelen.
Ze waren een dagje naar Utrecht wezen statten, en hadden bar genoten, zo te horen.
"De ien ging 's evends gebakke piepers eten, en de aar nam wel efkes een uitsmaiter", zo kwam me in Utrecht tijdens het wachten al ter ore.
Ze kwamen duidelijk van het Westfriese platteland, en al snel begrepen ook zij dat het allemaal iets later ging worden, die avond.
Terwijl ik me een beetje zat op te winden over de zoveelste wekelijkse vertraging, waar natuurlijk niemand wat aan kon doen, leek het voor de dames "de slagroom op de pudding" van hun dagje uit.
"Noh maid, deer hewe maar weer marzel mee. Kijk nou toch-er-us, het is hier skitterend.
Benne we zomaar gratis en voor niks in Hilversum beland, dat is nog weer es efkes wat aars dan de hienrais venoggend".
Toen we eindelijk in Alkmaar aankwamen had de NS nog een verrassing voor zijn reizigers in petto.
De trein die tot Schagen door zou rijden, ging niet verder dan Heerhugowaard, en daar moest dan weer overgestapt worden op de volgende trein, die nog bijna een half uur op zich zou laten wachten.
Terwijl ik bedacht dat ik dan beter in Alkmaar-Noord kon uitstappen, zodat ik op hetzelfde perron kon blijven wachten op de volgende trein, hadden de dames ook al weer een oplossing bedacht.
"Weet je wat we den doene as we in Heeregewaard benne? Den neme we deer petat, en den bloive de piepers en de uitsmaiter voor morrege legge".
Dus ik stapte uit in Alkmaar-Noord, en zij bleven zitten tot Heerhugowaard.
Na bijna een halfuur gewacht te hebben op het perron, kwam mijn volgende trein.
Ik stapte in en ging nog even tot Schagen heerlijk in een hoekje zitten, benen gestrekt, ogen dicht en bedacht me dat dit me het-dagje-wel-weer-was-geweest.
Eindelijk schoolvakantie........pfffffff.
Opeens werd ik opgeschrikt door de stem van de conducteur: "mevrouw, mag ik uw kaartje even zien"?
"O ja, natuurlijk"!
Ik graaide mijn OV-chipkaart uit mijn zak en overhandigde deze.
Hij pakte hem aan, scande hem, keek over de rand van zijn bril, scande nogmaals en zei:
"Mevrouw, u zit hier verkeerd".
"Hoezo verkeerd, ik ga toch richting Schagen?"
"Ja dat wel, mevrouw, maar u zit nu éérste klas" .............