Column 31, Vrijwilligers.........

Vrijwilligers gezocht.........

Eindelijk......mijn nieuwe deur, tussen bijkeuken en keuken, voorzien van glazen raampjes, zit erin. Klusje geklaard!
Een grote wens van mij in vervulling, wat ben ik blij!
Heb hem voor mijn verjaardag gevraagd en.......gekregen!
Hoe simpel kan het zijn! Nou, bij ons is dat dus meestal niet zo simpel.

Ten eerste zat er nog een goeie deur in, een dichte, zonder raampjes, die er over twintig, of dertig jaar nog steeds in zou kunnen zitten, en die vervang je dan dus niet zomaar door een leukere of mooiere deur.

Ten tweede: Peter is vrijwilliger voor de voetbal; voorzitter van de accomodatie-commissie, multifunctioneel, reuze handig en overal inzetbaar.
Op zich niets mis mee natuurlijk. Die mensen zijn heel hard nodig, in onze huidige maatschappij.

Verenigingen zouden niet meer kunnen bestaan, zonder vrijwilligers.

En ook de bibliotheken in 't Zand en Callantsoog zouden allang gesloten zijn, als niet al die vrijwilligers zich iedere week een aantal uren belangeloos inzetten voor het behoud van de bieb in deze dorpen. Onvoorstelbaar dat alleen al in 't Zand zo rond de twintig vrijwilligers actief zijn, hoewel het steeds moeilijker wordt om hiervoor nog mensen te "strikken".

Ook ik ben gedurende vijf jaar zo'n vrijwilliger geweest, en nu dus "betaalde" kracht.

Daardoor mocht ik enige weken geleden ook mijn neus laten zien op de vrijwilligers-reunie van de bieb.

En daar waren natuurlijk ook weer vrijwilligers voor ingezet: het organiseren van een feestje!
Gezellig om die club weer eens terug te zien, op de zaterdagmiddag, onder het genot van een hapje en een drankje.
Maar ook bij de voetbalclub wordt het steeds moeilijker om nog mensen te vinden voor alle klussen op- en rond het voetbalveld. Hoewel het sinds dit jaar voor scholieren mogelijk is om hun maatschappelijke stage bij "Geelzwart" in te vullen.
Matthijs en zijn buurjongen hebben in dit kader de bestuurskamer eens een flinke opknapbeurt gegeven, oftewel "opgepimpt".
Ze werden door de algemeen voorzitter rijkelijk beloond met veel snoep en chips uit de kantine, terwijl hij keer op keer, na een telefoontje van de jongens, moest opdraven met nieuwe emmers latex.
Dure latex, want dat dekt tenminste in één keer.
Helaas was van tevoren niet voorzien dat de muren nogal poreus bleken te zijn en de jongens achteraf wat te weinig water aan de substantie hadden toegevoegd. Dus het dekte goed, hoewel de emmers niet aan te slepen waren.
Maar alles ziet er dan ook weer tiptop uit, en de voorzitter kan zich in ieder geval avonden lang in een mooie bestuurskamer achter de oren krabben om dit onverwachte begrotingstekort weg te werken.

En waarschijnlijk tevens zijn frustraties omdat een week later dezelfde emmers met 35% korting in de winkel stonden.

Maar goed, iedere maandagavond staat de vrijwillige accommodatiebrigade klaar om een klussenlijst weg te werken, en het lijkt wel of die steeds maar langer wordt  i.p.v. korter.

Daar komen de telefoontjes en mailtjes van alarmmeldingen, storingen, overlopende WC-potten, koud water in de douches, niet passende sleutels etc. dan nog bij, waarvoor vaak meteen actie moet worden ondernomen.
En ook het maandelijks doorspoelen van de douches, om legionellabesmetting te voorkomen, mag niet worden vergeten.
Niet alle vrouwen van deze vrijwillige mannen zijn altijd even blij, want hierdoor komen de klusjes thuis maar al te vaak in het gedrang, en moet door hen vaak veel geduld opgebracht worden.

Misschien werkt het beter wanneer wij vrouwen vanaf nu onze spoedklussen dan ook maar telefonisch of via de mail gaan melden bij deze vrijwilligers.............

Column 30, Aangepast lezen.....

  

"Lezen met ogen en oren"...... 

Afgelopen week kwam er in Anna Paulowna een klant met de vraag of we van het voor haar gereserveerde boek ook een grootletterboek hadden?

Het lukte haar bijna niet meer om méér dan vier bladzijden achter elkaar te lezen in een "gewoon" boek.

Daarna werden haar ogen moe, en begonnen de lettertjes te "dansen".

Met de bagage in m'n achterzak van een ochtendje bijeenkomst "aangepast lezen" in de Centrale besloot ik een schot te wagen.
Zoiets moet natuurlijk wel voorzichtig en met de nodige tact gebeuren, want niet iedereen wil direct toegeven of zelf inzien dat zijn of haar leesvermogen "minder" wordt.
Ik betrap mezelf er ook op dat ik mijn 1,5 plusje van de Blokker liever zo lang mogelijk onder in mijn tas laat zitten, maar met lezen moet ik er nu toch echt wel aan gaan geloven! Weg met die misplaatste ijdelheid!
Dat er na het grootletterboek nog tal van mogelijkheden zijn om toch te kunnen blijven lezen weten heel veel mensen niet.
Ook mijn ogen werden werden als het ware "geopend" door die bewuste bijeenkomst.
Deze mevrouw wilde gelukkig meteen wat meer informatie, en zag mij  niet als "die bemoeizieke bibliotheekmedewerker".
Want misschien is dàt wel waar wij bewust of onbewust in ons hart toch altijd een beetje bang voor zijn.

Dus liet ik haar het "zwarte koffertje" met hulpmiddelen zien, zoals een leeslineaal, verschillende leesloepen etc., maar vertelde haar ook wat er zoal nog meer mogelijk was.

Bijvoorbeeld in de vorm van gesproken boeken (luisterboeken), maar ook gesproken dagbladen en tijdschriften via een webbox.

Ze was verbaasd dat wij hierin een informatieve rol konden spelen, maar tevens opgelucht om te weten waar ze kon beginnen, mocht het zover komen.

Ik verwees haar nog even naar onze website, waar de nodige informatie te vinden is over "Aangepast lezen".

Daarna  het grootletterboek voor haar gereserveerd, want vooralsnog kon zij zich daarmee prima redden.

Nog dezelfde week kwam ik in gesprek met een kennis over haar familielid met afasie (taalstoornis a.g.v. hersenletsel), door een noodlottig ongeval.
Wat er voor haar nog mogelijk kon zijn via de bibliotheek, op het gebied van lezen?

We bedachten dat een daisyspeler met daisy-rom misschien eens te proberen zou zijn en enige uitkomst kon bieden.
Misschien kan ze hierdoor het opnemen van informatie opbouwen en, wie weet, uitbreiden,
zodat haar wereld weer wat groter wordt. 

Een luisterboek kan worden afgespeeld met behulp van een normale CD-speler. Met een speciale daisyspeler is óók een boek te beluisteren maar déze kun je in verschillende tempo's  laten afspelen.
Ook onderbreken is mogelijk, zonder steeds weer opnieuw te moeten beginnen.

Het lijkt me geweldig wanneer ze haar beperkte horizon op deze manier weer wat zou kunnen verbreden.

Ik ga komende week meteen proberen zo'n koffertje voor haar te bemachtigen en langs te brengen, en wil graag de ontwikkelingen volgen.

Wat een fijn gevoel om als bibliotheekmedewerker mensen, die bijvoorbeeld met een visueel leeshandicap, afasie, of dyslexie te kampen hebben of krijgen, indirekt enige hulp te kunnen bieden, en weer wat hoop te geven.
Hoop op een mogelijkheid om, ondanks hun beperkingen, toch  kranten en tijdschriften te kunnen "lezen" of te kunnen blijven "lezen", en zodoende bij de tijd te blijven en contact te houden met de buitenwereld; hetzij letterlijk door aangepast te lezen, hetzij figuurlijk door te luisteren............

Column 29, Magie..........

Magische Collegialiteit...........

Vorige week donderdagavond hebben twee oud-collegaatjes van de Rabobank mij, nog ter ere van mijn verjaardag, mee uit genomen naar de "Magic Dinnershow"
van Rob en Emiel; finalisten van "de nieuwe Uri Geller" en de beste mentalisten ter wereld, in "Markt 15", te Schagen.
Ook weer zo'n leuk, origineel kado; héél erg bedankt, meiden!
We werken al meer dan 15 jaar niet meer samen, maar de vriendschap is gebleven.
We proberen ook minstens twee keer per jaar samen een uitje te organiseren, en die uitjes staan altijd garant voor een hoop lol en plezier.
Wat hadden wij een mooie tijd samen, daar bij de bank in 't Zand, en wat waren we samen sterk! Bouwen en vertrouwen konden we op elkaar. Echt een hecht team. En dat is bijzonder!
We haalden de kolen voor elkaar uit het vuur, en hadden veel voor elkaar over.
Problemen werden, op een positieve manier, gezamenlijk uitgezocht en klussen, met de schouders eronder, aangepakt en geklaard.

Waarschijnlijk straalden wij die sfeer ook uit naar de toenmalige klanten, want nog steeds spreken mensen ons aan over de gemoedelijkheid en gezelligheid van toen.

Ik geloof er ook zéker in dat een goede sfeer binnen een bedrijf essentieel is voor een positieve uitstraling en het  imago naar buiten toe!
Maar, zoals gezegd: we gingen dus naar de Magic Dinnershow: een vijf gangen diner, aangekleed met een soort cabareteske mentalisten-show van het magische duo Rob en Emiel.
Ook deze mannen straalden, net als wij dat ooit deden, een soort van hechte samenwerking uit, wat ook wel nodig is in dat vak, lijkt mij.
Er gebeurden dingen die met het gezonde verstand en blote oog niet te verklaren waren; zo van: je weet dat je in de maling genomen wordt maar kunt er niet de vinger op leggen.
Hoewel we vroeger bij de bank redelijk alert en actief waren om "list en bedrog" de kop in te drukken, werden we hier "belazerd" terwijl we er met onze neus bovenop zaten.
Je ziet dingen verschijnen en verdwijnen, en probeert dè truc daarachter te ontdekken.
Want trucage ìs het natuurlijk, zonder twijfel!
Aan het eind van de avond kwamen de mannen gezellig in de zaal bij de verschillende tafeltjes aanschuiven. Zo ook bij ons; "Wat vonden jullie ervan"?
Nog steeds diep onder de indruk van al die "waanzin" probeerden we iets van hun magische geheim los te peuteren, natuurlijk tegen beter weten in!
Of wij dan ook enig idee hadden wat dè truc was?
"Nou op dit moment nog niet, maar we gaan daar proberen achter te komen, thuis, tijdens een koffieochtendje"!
Rob nodigde ons hierop meteen spontaan uit om onze bevindingen tijdens de volgende dinnershow te komen mededelen!
Maar dat leek ons dan weer niet zo verstandig, want je weet natuurlijk maar nooit of die onverklaarbare verdwijntrucs van hen ook per ongeluk op voormalige Rabo-meisjes werken, toch?.................