Column 29, Magie..........

Magische Collegialiteit...........

Vorige week donderdagavond hebben twee oud-collegaatjes van de Rabobank mij, nog ter ere van mijn verjaardag, mee uit genomen naar de "Magic Dinnershow"
van Rob en Emiel; finalisten van "de nieuwe Uri Geller" en de beste mentalisten ter wereld, in "Markt 15", te Schagen.
Ook weer zo'n leuk, origineel kado; héél erg bedankt, meiden!
We werken al meer dan 15 jaar niet meer samen, maar de vriendschap is gebleven.
We proberen ook minstens twee keer per jaar samen een uitje te organiseren, en die uitjes staan altijd garant voor een hoop lol en plezier.
Wat hadden wij een mooie tijd samen, daar bij de bank in 't Zand, en wat waren we samen sterk! Bouwen en vertrouwen konden we op elkaar. Echt een hecht team. En dat is bijzonder!
We haalden de kolen voor elkaar uit het vuur, en hadden veel voor elkaar over.
Problemen werden, op een positieve manier, gezamenlijk uitgezocht en klussen, met de schouders eronder, aangepakt en geklaard.

Waarschijnlijk straalden wij die sfeer ook uit naar de toenmalige klanten, want nog steeds spreken mensen ons aan over de gemoedelijkheid en gezelligheid van toen.

Ik geloof er ook zéker in dat een goede sfeer binnen een bedrijf essentieel is voor een positieve uitstraling en het  imago naar buiten toe!
Maar, zoals gezegd: we gingen dus naar de Magic Dinnershow: een vijf gangen diner, aangekleed met een soort cabareteske mentalisten-show van het magische duo Rob en Emiel.
Ook deze mannen straalden, net als wij dat ooit deden, een soort van hechte samenwerking uit, wat ook wel nodig is in dat vak, lijkt mij.
Er gebeurden dingen die met het gezonde verstand en blote oog niet te verklaren waren; zo van: je weet dat je in de maling genomen wordt maar kunt er niet de vinger op leggen.
Hoewel we vroeger bij de bank redelijk alert en actief waren om "list en bedrog" de kop in te drukken, werden we hier "belazerd" terwijl we er met onze neus bovenop zaten.
Je ziet dingen verschijnen en verdwijnen, en probeert dè truc daarachter te ontdekken.
Want trucage ìs het natuurlijk, zonder twijfel!
Aan het eind van de avond kwamen de mannen gezellig in de zaal bij de verschillende tafeltjes aanschuiven. Zo ook bij ons; "Wat vonden jullie ervan"?
Nog steeds diep onder de indruk van al die "waanzin" probeerden we iets van hun magische geheim los te peuteren, natuurlijk tegen beter weten in!
Of wij dan ook enig idee hadden wat dè truc was?
"Nou op dit moment nog niet, maar we gaan daar proberen achter te komen, thuis, tijdens een koffieochtendje"!
Rob nodigde ons hierop meteen spontaan uit om onze bevindingen tijdens de volgende dinnershow te komen mededelen!
Maar dat leek ons dan weer niet zo verstandig, want je weet natuurlijk maar nooit of die onverklaarbare verdwijntrucs van hen ook per ongeluk op voormalige Rabo-meisjes werken, toch?.................