Column 12, Snelle Wereld

      

Die snelle wereld van Twitter......

Afgelopen zondag, me door Twitteren, Social Bookmarking en Chatten heen geworsteld, hoewel ik het al een paar keer had doorgenomen, vorige week.
Eerst eens wat voorinformatie ingewonnen bij zoonlief.
"Twitteren? Dacht het niet"!
"En waarom dan niet?", vraag ik hem nieuwsgierig. "Nou ik heb het al zo druk, moet ik ook nog gaan vertellen waarméé ik het druk heb, wordt ik helemáál moe van, moet ik alles twee keer doen", zegt hij, terwijl hij ligt te chillen op de bank.
Tsja, wat zal ik daarop zeggen......
Naar mijn weten gebruikt hij alleen SMS en MSN, maar ik mag nooit meekijken, dus officieel weet ik dat natuurlijk niet, Top Secret! Maar dat is dus eigenlijk ook een vorm van chatten? Okee, dat valt dus wel mee!

Toch vind ik het niet kloppen dat sommige kinderen elkaar alleen nog maar "spreken of schrijven" via de computer of telefoon.
Gelukkig bestaat er nog zoiets als voetbal of andere sporten, waarbij ze af en toe zelf gewoon blauwe plekken oplopen, knieën schaven en hoofden stoten. Respect moeten hebben voor elkaar onder het mom van: "Wat gij niet wilt dat u geschiedt.....".

De verwondingen moeten natuurlijk niet al te ernstig zijn, maar alleen net even zo'n gevoel geven van: "au, dit is niet zo fijn"!

Dat is uiteindelijk de "echte wereld", en niet de "fictieve wereld" van Internet, want daar blijven zij zelf lichamelijk "buiten schot".  Maar of dat geestelijk ook zo is, durf ik te betwijfelen.

Eigenlijk ben ik principieel tegen Twitteren, Hyves etc. maar krijg zo langzamerhand  het idee dat ik een beetje alleen "langs de zijlijn" sta als ik er niet aan meedoe; als het ware een soort van "buiten spel"!

Ik blijf mijn vraagtekens houden bij dat "boven op het nieuws" en gelijk maar overal "op-in moeten spelen".
Wil ik wel zo snel zijn?
Moeten we alles wel meteen weten? Willen we ons al druk gaan maken over zaken die misschien niet eens waar zijn, of later anders blijken te zijn dan dat ze ons voorgeschoteld worden? Is het niet goed om iets even te laten bezinken? 
Mij is vroeger geleerd dat ik eerst maar eens tot tien moest gaan tellen wanneer ik heel erg boos was!
Is het misschien  daarom dat mensen nu zo "overreacted" kunnen reageren en elkaar zo makkelijk te lijf gaan, omdat deze wereld nou eenmaal om een snelle reactie of actie vraagt?
Zitten de hoofden van al die mensen soms zó overvol met toegestroomde informatie dat de emmer soms overloopt? En hoe zal het zijn voor bijvoorbeeld mensen met ADHD, al deze impulsen?

Vanmorgen de bijeenkomst in de Centrale gehad, en nu dan toch maar een Twitteraccount geopend!
Zeg nog niet dat ik er actief ook iets mee ga doen, maar ik kan in ieder geval melden dat ik een account heb. Ik wil het gaan proberen, pas dan kan ik nl. zeggen of mijn vooroordelen ook bewaarheid worden.

Dan maar gelijk nog "een schot voor open doel" nu ik toch "over de streep ben":
Zou Twitter thuis ook zo snel kunnen werken, wanneer man en kind een account zouden hebben?
Lijkt me nou wel weer reuze handig als daar die snelle wereld ook "doel zou treffen" zonder dat ik de dingen drie keer moet vragen of zeggen;

meteen reactie en actie...........