zondag 6 februari 2011

Column 22, Boer zoekt vrouw........












Wil dié echte boer/boerin nu (vroeg) opstaan?

Komt het je bekend voor; normaal gesproken kan het weekend je niet lang genoeg duren. Voor je het weet is het al weer voorbij. Echter de laatste weken lijkt het maar geen zondagavond te willen worden.
Of hebben alleen mensen die op het platteland, tussen de koeien en de piepers, geboren en getogen zijn hiermee te kampen?

Zondagavond; zoals gebruikelijk zit ik om 20.15 weer kant en klaar om de nieuwe ontwikkelingen bij boer Frank, Gijsbert, Marcel, Richard en boerin Annemarie te volgen.
Wat is toch die formule van dit programma dat alle kijkcijfers omver blaast? Welke kracht zorgt ervoor dat iedere zondag rond deze tijd stad en land aan de buis "gekluisterd" zit en dat het hierdoor uitzonderlijk rustig is op straat? Waaraan heeft dit programma zijn ongekende succes te danken?
En waarom hebben deze boeren (en al die anderen) geen geschikte boer of boerin tijdens de kermis in de kroeg kunnen vinden en proberen zij via dit programma aan de man/vrouw te komen?
En dat terwijl nu sommige boeren door deelname aan "boer zoekt vrouw" uit wel bijna duizend gegadigden een keuze kunnen maken!
Een onmogelijke opgave lijkt mij, om daar dan die ene echte boer of boerin tussen te vinden; een speld in een hooiberg!
Door Yvon en haar "boer zoekt vrouw" lijkt het boerenleven opeens een en al romantiek; met haar VW busje met roodbont geruite gordijntjes en boerenbont servies trekt zij door het boerenland.
Lekker samen op de trekker, geitenhokken uitmesten, aardappels sorteren, en 's morgens in alle vroegte opstaan om koeien of geiten te melken. Wat een feest!
Als je maar die ene leuke boer of boerin ontmoet, dan komt de rest vanzelf wel goed!
En dat is nou net die valkuil, of melkput waar die "boerinnen" in spé zo maar in zouden kunnen tuimelen. Want boer of boerin ben je niet zomaar opeens. Als je voor de boer kiest, kies je ook onvoorwaardelijk voor zijn bedrijf, en zijn manier van "boeren".
Al is bijvoorbeeld boer Gijsbert nòg zó leuk, ik kan me niet voorstellen dat wanneer de eerste "kalverliefde" voorbij is, zijn "boerin" het nog aantrekkelijk vindt dat zijn koeien, stallen en niet te vergeten hijzelf, van onder tot boven onder de koeienvlaai zitten.
En wanneer hij jouw dagelijks met je kruiwagentje vol mest als in een soort estafette, op je speciale "boer zoekt vrouw" rubberlaarsjes, van een loopplankje van ten hoogste 30 cm breed af laat glibberen.
En wat moet je met Geitenfrank aan, als hij  kniezend achterin de geitenstal zit, met zijn lievelingsgeit op schoot, omdat hij toch weer twijfelt of hij nou wel goed gekozen heeft?
En neem dan die mysterieuze boer Richard, die verstrikt is geraakt in zijn eigen boerenbedrog!
Boer Marcel die weliswaar zijn boerderij mooi op orde heeft, maar niet echt die stoere boer blijkt te zijn met die verleidelijke zachte G en al even verleidelijke zwarte boxer, die zijn zusters waarschijnlijk voor hem hebben uitgezocht.
En dan nog Annemarie, die even van de gelegenheid gebruikt maakt om haar boeren de vieze klusjes te laten opknappen, terwijl ze zo gee"man"cipeerd is en zo duidelijk de boerenbroek aanheeft dat haar boeren straks waarschijnlijk hardhollend die (klompen)dans zullen proberen te ontspringen.
Althans zo hebben mijn moeder en ik dat laatst onder de koffie geevalueerd.
En wij kùnnen het weten! Beiden van huis uit boerinnen in hart en nieren.
Groot gebracht met het feit dat er niet eerst een nieuwe keuken in huis kwam.
Alle investeringen gingen in het bedrijf, want dáár moest het verdiend worden, en niet in de keuken. Achter ging altijd vóór!
Ook met het gezin op vakantie was er niet bij. Slechts éénmaal zijn we met zijn vieren een weekend weg geweest, en dat was meteen de laatste keer.
Vond ik ook helemaal niet erg; ik kon niet eens langer dan een dag van huis, werd geteisterd door heimwee als ik niet de koeien, geiten, katten en schapen in mijn direkte omgeving had.
Deze boeren nemen straks meteen hun "boerinnen" al mee op een snoepreisje. En na een jaar blijken de meeste woonhuizen al van onder tot boven verbouwd te zijn, voorzien van de prachtigste keukens met de modernste apparatuur.
Als de gekozen "boerinnen" dan uberhaupt nog wel van plan zijn "boerin" te worden, want een echte boerin wordt je niet zomaar even, dat moet in je hart zitten.
Net zo goed als boer zijn niet een beroep is, maar een roeping. Boer zijn is niet een baantje van acht tot half vijf. Het is een uit de hand gelopen hobby, waarbij een meer dan tachtigurige werkweek geen uitzondering is.
En als je dàt als boerin niet samen met jouw boer, uit liefde voor hem èn het boerenleven, op kan brengen, dan val je, binnen een week al, als een (aard)appel door de mand..........



2 opmerkingen:

  1. Dank je wel voor deze vermakelijke maar vooral duidelijke uitleg. Nu kan ik eindelijk het succes van dit uitzenden bevatten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja Ak, het is maar even dat je het weet!

    BeantwoordenVerwijderen