Column 28, Afscheid......

"Kogel door de kerk"..........

Vanmorgen om elf uur stonden we alweer op het voetbalveld, om Matthijs en zijn team aan te moedigen.
Aan het begin van de tweede helft zag ik mijn schoonvader het complex op komen lopen.
Ik was blij hem daar te zien, en zijn kleinzoon natuurlijk des te meer, want de voorgaande avond was hem toch vast niet in de koude kleren gaan zitten.
Gisteravond was nl. dan uiteindelijk toch letterlijk en figuurlijk "de kogel door de kerk"!
De kerk, die tegenwoordig met moeite nog mensen in de banken weet te krijgen, zat dit keer afgeladen vol.
Het betrof een "feestelijk afscheid" van mijn schoonvader als pianist van het Ritmische koor, in de kerk van 't Zand.
Het viel hem zwaar om wegens gezondheidsredenen afscheid te moeten nemen.

Hoewel het pianospel nog immer uitstekend was, ging de Parkinson hem helaas toch steeds meer parten spelen.

Vijftig jaar geleden begonnen als organist, en de afgelopen drieëndertig jaar als vaste muzikale begeleider van het Ritmische koor. 

Drieëndertig jaar lang iedere week repeteren met de dirigent en het koor, met uitzondering van een paar zomerweken.

Drieëndertig keer Paas, Pinkster, Kerst en Oud en Nieuw. 

Dan nog "rouw" en "trouw" tussendoor, en iedere maand één of twee kerkdiensten, op zaterdag of zondag.

Verder steun en toeverlaat van het Kinderkoor, en dit zal ook nog even zo blijven.
De Kerst en Oud en Nieuw waren altijd hoogtijdagen, pure topsport zogezegd!

's Middags een mis in het Bejaardentehuis, 's avonds een Kindermis en daarna de Nachtmis, of een Kerstmis op Eerste Kerstdag 's morgens. En dan àl die repetities die hier aan vooraf gingen................

Ook ik heb veertien jaar in dit koor meegezongen, ritmisch of niet!
Mijn schoonvader had soms verschillende variaties in het voorspel, waardoor het voor het koor en dirigent altijd verrassend en spannend bleef op welk moment er ingevallen moest worden.
Als onze dirigent wel eens bij een viering afwezig was, dan was een knikje van schoonvader Jaap, vanachter de piano, genoeg om het koor in gang te zetten.
Hij had het allemaal prima onder controle.
En hadden we "zakkers" oftewel zaten we soms niet helemaal op goeie toonhoogte dan was een harde aanslag op een bepaalde toets meestal voldoende om het zaakje weer in het gareel te trekken!
Zijn improvisatie-talent was enorm.
Hij bezat de gave om bijvoorbeeld rond Sinterklaas, voor diegenen die goed uitgeslapen waren, tijdens de communie, verkapte Sinterklaas-liedjes te verwerken in zijn muzikale intermezzo.
Met engelen-geduld werden nieuwe liedjes onder zijn muzikale begeleiding ingestudeerd.
Het afscheid gisteravond was er één om door een ringetje te halen. Heel bijzonder!

De mooiste liedjes werden door het koor nog éénmaal onder zijn begeleiding ten gehore gebracht, waaronder ook een solopartij van zijn eigen dochter.
Ook het kinderkoor liet luidkeels van zich horen met het vrolijke liedje "Jippiejajee"; blij dat zij hùn "meneer Zomerdijk" nog mochten houden.

Zijn kleindochter speelde een prachtig stuk op de piano, de drummer en de, inmiddels, oud-dirigent zongen samen een mooi duet ter ere van hem.
Ook werd hij, dubbel en dwars verdiend en bijna niet te evenaren, onderscheiden met een eremedaille voor 50 jaar trouwe dienst!

Dít was het dan.............., en zo móest hij helaas "zijn" kruk en piano afstaan aan de, overigens met moeite verworven, nieuwe pianist!
Hij zal het koor zeker missen, en zij hem!
Maar toch kon hij het niet nalaten om, vanachter zijn piano, na het laatste lied en de laatste tonen, op zijn eigen humoristische wijze nog even een laatste "riedel" weg te geven in de trend van:
"Die zien we nooit meer..............terug!"...................