Column 37, Brief aan een inbreker.......

"Geacht inbrekersgilde"........

"Afgelopen week hebben jullie het weer behoorlijk druk gehad in ons dorp, vernam ik.

Vooral oudere mensen die op vakantie waren zijn daar het slachtoffer van geworden.
Jullie hadden het voornamelijk op hun gouden en zilveren erfstukjes gemunt.
Kosten nog moeite hebben jullie gespaard.
Soms met gevaar voor eigen leven, hebben jullie je toegang verschaft tot de huizen van andere mensen, die hun woning en spullen toch behoorlijk hebben geprobeerd te beschermen d.m.v. extra beveiliging en sloten.
Ramen werden  ingeslagen en er werd héél véél vernield.
Dit veroorzaakt een hoop onrust in ons anders zo vredige dorpje.
Ik begrijp dat jullie ook "de kost" willen "verdienen" net zoals wij dat doen.
En misschien ook nog dat jullie "werk" behoorlijk wat gevaar en risico met zich meebrengt, zodat jullie denken recht te hebben op wat extra "gevarengeld".
Maar ik zou zo graag willen dat jullie ons dan ook een beetje konden begrijpen.
Je kunt je niet zomaar spullen toe-eigenen zonder daar eerst netjes om te vragen of het te kopen met eerlijk verdiend geld.
Dat doen wij toch ook niet?
Ik geef toe, ik ben soms ook wel een beetje "hebberig".
Maar ik heb geleerd om daar eerst voor te werken of te sparen en wat ik aanschaf netjes en eerlijk af te rekenen met de eigenaar.
Jullie "rekenen" natuurlijk ook "af" met de eigenaar van de spullen, maar dan niet op zo'n aardige, nette of eerlijke manier.
Ik heb aan jullie een vriendelijk maar doch dringend verzoek, voor 't geval jullie het óóit op ons huis voorzien mochten hebben:
Om toch vooral de mooie porseleinen schaaltjes, die ik van mijn oma op haar sterfbed, uit haar rimpelige, beverige handen heb mogen krijgen, te laten staan.
En ook het glazen roomstelletje met engeltjes erop, waar ik vroeger al zo verliefd naar kon zitten kijken, toen het nog bij opa en oma in hun kastje stond.
O ja, en verniel ze a.u.b. liever ook niet zomaar!
Ze zijn me nl. zo dierbaar, en voor jullie hebben ze toch geen waarde.
Soms vraag ik me nog weleens af wat jullie met mijn moeders broche hebben gedaan, die jullie ooit uit haar nachtkastje gepakt hebben.
Jullie zijn toen door het kelderraampje naar binnen gekomen, hebben nota bene de kelderkastdeur in moeten trappen om dit waardeloze prulletje te pakken te krijgen.
Ja, jullie hebben daar best wel gevaarlijke acties voor moeten ondernemen.
Voor dat waardeloze, maar voor ons ò zo kostbare prulletje.
Of vonden jullie dat toevallig soms ook zo mooi?
Het was een webje met aan een kettinkje een spinnetje er aan vast.
Heeft voor jullie vast weinig opgeleverd, en wat zullen jullie je daarom "bestolen en genept" gevoeld hebben.
Ik had jullie beteuterde gezichten best wel willen zien, of nee, liever ook maar niet.
Maar het ergste was eigenlijk dat jullie mijn vader en moeder voor hun verdere leven hun gevoel van veiligheid in hun eigen huis hebben ontnomen.
Mijn moeder heeft nu haar dierbare spulletjes héél goed verstopt, waardoor ze er niet eens meer naar kan kijken en van kan genieten!
Dat heeft ze zo gedaan zodat jullie ze in ieder geval nooit zullen kunnen vinden, en misschien wij later ook wel niet meer, al is dat nou nèt nìet haar bedoeling.
Maar alles liever dan dat deze spulletjes ooit in jullie "vuile en niet in onschuld te wassen handen" terecht zullen komen".................