Column 40, Donkere wolken...........

"Donkere wolken boven de tent"..........

Als we donderdagavond weer thuis zijn en de boel droog hebben kunnen inpakken op de camping, ben ik blij om weer onder onze eigen douche te kunnen staan.
Wat is dat toch?
 Een afwijking?
Ja, echt waar, het leukste van op vakantie gaan, vind ik eigenlijk, als ik heel eerlijk ben, het thuis komen.
En het voordeel van kamperen vind ik altijd het je realiseren hoe heerlijk het is om thuis weer alle ruimte te hebben en alles weer tot je beschikking te hebben.
Om 's morgens weer lekker mijn rondje door de tuin te doen, met de poezen, in mijn pyjama, zonder mijn vrolijkste gezicht op te hoeven zetten, om de hele buurt te gaan begroeten.
Op zich natuurlijk reuze gezellig, maar het is nu ook weer mooi geweest.
Meteen dit weekend was het Zandstock Festival hier in 't Zand.
Nou.......eigenlijk niet in "t Zand, maar in "de Prut".
Ik begreep dat het hier de afgelopen twee weken natter is geweest dan in het "zuiden".
Terwijl wij woensdag en donderdag nog een droge zonnige dag hadden, was het hier in "het koude noorden" maar een natte boel.
Vrijdag klaarde het gelukkig op, zodat het Zandstock weekend gelukkig niet "in het water viel".
Matthijs had zich vrijdagmiddag, op aandringen van ons, aangemeld als vrijwilliger voor de op- en afbouw, en zo kwam hij dan aan zijn gratis passe-partout, en een "enorm leuk weekend", want ja, zo'n kaart van 30 euro voor het hele weekend hakt er anders natuurlijk wel flink in voor zo'n jongen.
Hoewel wij er eigenlijk nooit heen gaan omdat we al genoeg gratis herrie hebben in onze achtertuin en het totaal niet ons genre muziek is, besloten we zondagmiddag toch even te gaan kijken.
Had het natuurlijk kunnen weten: op m'n witte laarsjes betrad ik het terrein, en met "zwarte" ging ik weer naar huis.
Was trouwens ook een prima locatie geweest voor een moddergevecht, bedenk ik me nu, maar waarschijnlijk ben ik niet de enige met die opwelling.
We konden gelukkig buiten bivakkeren want het kabaal in de diverse tenten was niet te harden.

Zal het dan toch de leeftijd zijn die me parten begint te spelen?

Het verontrust me namelijk wel een beetje dat ik geen van de, naar het schijnt behoorlijk bekende optredende muzikanten, kende.
Behalve dan onze buurjongen Robert Smit, die laatst op gitaar is afgestudeerd aan het Conservatorium en onze plaatselijke zangeres Jantine Mak, bekend geworden door haar deelname aan X-factor.
Toch is het ook grappig om middenin deze generatiekloof te zitten, en om, na dertig jaar, aan de praat te raken met "kinderen" die vroeger met hun spaarpotje bij de bank kwamen om hem te legen, en jouw dan nog herkennen als die "mevrouw van de Rabobank".
Onvoorstelbaar dat sommige van deze "kindertjes" nu zelf al weer kinderen hebben.
In ieder geval zijn alle tenten nu weer verdwenen en ligt het terrein er weer netjes bij om als ijsbaan te kunnen fungeren, komende winter.
Hoe anders liep het af met Pukkelpop in Hasselt, België.
Letterlijk en figuurlijk een inktzwarte wolk boven het festival-gebeuren.
Hoewel ik er liever niet teveel bij stilsta, probeer ik me te bedenken hoe groot de paniek moet zijn geweest onder de bezoekers van dit evenement.
Net als bij ons, voornamelijk nog jonge mensen, vluchtend in een tent die afgeladen vol zit, omdat het buiten heel slecht weer is, proberend zichzelf in veiligheid te brengen.
Maar hoe veilig is zo'n tent in zulk soort extreme gevallen?
Niet veilig dus, maar waar ben je wel veilig in zo'n situatie?
Schuilt er niet altijd een gevaar in dit soort evenementen waarbij heel veel mensen bij elkaar zijn, maar ook heel veel plezier hebben?
En wanneer moet je besluiten om een evenement af te blazen, of te ontruimen?
Het zal met Lowlands, dit weekend, niet anders zijn.
Maar kun je überhaupt dan nog wel iets organiseren?
Dit overkomt je door een heel ongelukkige samenloop, en is de nachtmerrie van zowel ouders die hun kind ernaartoe zien gaan, als de organisatoren!
Ik heb heel veel respect voor de mensen die hun nek uitsteken om dit soort feesten op poten te zetten, maar dan helaas met zo'n drama geconfronteerd worden.
Dit is niet waar zij het allemaal voor doen, en ik vind eigenlijk dat over een schuldvraag of verantwoordelijkheid niet gesproken kan en mag worden.
Deze mensen hebben door zo'n ervaring waarschijnlijk al slapeloze nachten genoeg voor hun hele verdere leven...............