Als mijn mannen vanmiddag op excursie zijn naar de Brand Bierbrouwerij in Gulpen, heb ik eindelijk eens tijd om onze vakantie in Zuid Limburg tot zover te evalueren.
Soms is het best wel eens even fijn wanneer ze er samen op uit zijn, want thuis zit je tenslotte ook geen 24 uur op elkaars lip, laat staan twee weken lang 24 uur........
Op zo'n vakantie merk je dat andere stellen daar soms ook openlijk moeite hebben.
Er wordt wat afgemopperd en gescholden tegen elkaar, en de lontjes worden steeds korter!Op zo'n vakantie merk je dat andere stellen daar soms ook openlijk moeite hebben.
Vooral wanneer de dingen soms niet helemaal gaan, zoals ze zouden moeten of het weer niet is zoals we graag zouden willen.
Dat bleek gisteren ook, toen een harde windvlaag het pannetje gevuld met tomatensoep, dat op het fornuis onder de luifel stond, op de grond deed belanden en daardoor het grondzeil en de tentflappen oranje kleurde.
Wat een bende!
Ik had natuurlijk kunnen zeggen: "wie zet er nou een pan op het fornuis, terwijl alles staat te flapperen en te klapperen, en loopt dan vervolgens naar een kraantje om tomaten te gaan afspoelen die er nog bij moeten?"
Maar ik heb het niet gedaan, want waar gewerkt wordt...........en ik heb zonder te mopperen geholpen om de boel weer schoon te maken .
Maar ik heb het niet gedaan, want waar gewerkt wordt...........en ik heb zonder te mopperen geholpen om de boel weer schoon te maken .
Maar om weer even terug te komen op de bierbrouwerij; de heren hadden er vandaag ontzettend veel zin in, en ik begrijp nu al waarom, want op het einde van de excursie moet het bier natuurlijk geproefd worden.
En dat blijft dan niet bij één biertje.
Ondertussen zoek ik even "mijn rust" bij de caravan, voor zover dat mogelijk is.
We "wonen" tijdens onze vakantie in een straatje met vaste campinggasten.
Meestal doen we dat liever niet, maar in dit geval is het goed toeven tussen de Tukkers en Noord- Hollanders. Een rustig, gezellig straatje.
Toen we hier aankwamen met ons boeltje, bleek onze plek een parkeerplaats te zijn, en zodoende kwamen wij op "nummertje 51" terecht.
Terwijl ik nu aan het schrijven ben luister ik naar de meest vreemdsoortige geluiden die in en om de caravan van onze naaste buren komt.
Onze bejaarde buurvrouw Nies heeft nl. Gilles de la Touret.
Van tevoren zijn we al geïnformeerd door de andere buren, voor het geval ze onverhoopt mocht arriveren.
"Wacht maar tot jullie buurvrouw komt, dan komt er hier leven in de brouwerij".
Ja, en dan wordt je nieuwsgierigheid natuurlijk toch wel gewekt en ik verheug me er al stiekem op.
Op een goeie dag arriveert ze inderdaad per trein, met haar nieuwe vriend.
En ik moet zeggen, ze overtreft alle verwachtingen.
Als je maar op het juiste moment de tent in duikt wanneer ze langs loopt, vooral geen praatje met haar begint en maar niet teveel "hoort", gaat alles goed. Alleen even groeten, en klaar weer!
Haar normbesef ontbreekt af en toe een beetje, ze is erg lang van stof, duldt geen tegenspraak en is heel licht ontvlambaar.
De buren hebben onderling al afgesproken dat er telefoon is, wanneer ze "niet van haar af kunnen komen".
"Maar hoe zit het dan met die vriend?", vraag ik me verbaasd af.
"Met zo iemand valt toch niet samen te leven"?
En dan komt de aap uit de mouw en blijkt op ieder potje toch weer het juiste dekseltje te passen:
Willem is hartstikke doof en kan bijna niet praten vanwege een keelaandoening die hij ooit heeft gehad en hij heeft ook nog Parkinson.
Ze kan hem dus voor van alles en nog wat uitmaken, wat ze dan ook doet, maar hij hoort toch niets, kan weinig terug zeggen en is daarbij ook nog heel kort van memorie.
Ja, en zo houdt je dus de verkering wel in stand, begin ik nu te begrijpen, en het levert natuurlijk heel wat hilariteit op, in "ons straatje".
"Watte, man, ik versta je niet" en ze maakt hem daarna uit voor alles wat mooi en lelijk is, terwijl ze hele vreemde bewegingen maakt met haar hoofd.
Willem laat alles over zich heen komen en het volgende moment schuifelen zij al weer handje in handje voorbij; en dat is iets waar de meeste stellen op de camping wel iets langer over doen na zo'n "woordenwisseling".
Ondertussen komen de mannen weer in opperbeste stemming, met het juiste "Brandgeveul" op de fiets terug.
"Lekker rustig gehad vanmiddag, mam?", vragen ze.
"Dacht het niet, in deze brouwerij was ook volop leven, vanmiddag".................
ha ha
BeantwoordenVerwijderenik had je al gemaild he?
denk dat velen dat heerlijke vakantie gevoel herkennen: leuke man als ie naar zijn werk is
(ik ws leuke vrouw als hij naar zijn werk is! gna gna)
Ach Gilles de la Tourette: spuugde de buurvrouw ook?
Je hebt tenminste weer een mooi verhaal er aan over gehouden