Column 50, Mobiel Snelverkeer........

"Snelverkeer" in de bieb..........

En zomaar, opeens zitten we alweer in het jaar 2012!
Natuurlijk voor iedereen, welgemeend, de allerbeste wensen, hoewel dit misschien cliché-achtig klinkt.
Alsof dit zómaar vanzelfsprekend is!
Maar wel zomaar, zonder erg, de 50e column. (Zou zomaar weer een reden voor een feestje kunnen zijn).
Opeens rijst de twijfel of ik hierna nog door moet gaan, of dat dit hèt moment is om te stoppen.
Hoewel ik merk dat de tijd me eigenlijk soms ontbreekt of gaat ontbreken, is het schrijven toch ook vaak even een moment van ontspanning.
Misschien is het dus ook wel zo, dat ik het gewoon niet kàn laten, en iemand deelgenoot móet maken van wat ik meemaak of bedenk.
Neem nou gisteren!
Iedere keer wanneer ik er aan terugdenk dienen de lachkriebels zich weer aan.
Een wat oudere, enigszins autoritaire klant die, omdat hij wat slecht ter been was, eerder "zichzelf permitteerde" om op zijn normale "boodschappenfiets" tussen de boekenkasten door te fietsen, kwam nu met zijn nieuwe booster naar boven.
Met die fiets hadden we toch wel wat problemen, maar het kon nog erger......
Nu kwam hij dus met zijn nieuwe, enorme scootmobiel aan de adviesbalie.
En dat is op zich natuurlijk helemáál géén probleem!
Maar.........
Nadat ik hem geholpen had, slalomde hij nog enige tijd om de boekenkasten heen.
Op een gegeven moment kwam hij op topsnelheid, vanachter uit de bieb, langs de balie voorbij scheuren, waarbij ik me vertwijfeld afvroeg of hij het apparaat nog tijdig voor de lift tot stilstand zou kunnen brengen.
Hij was duidelijk de stuurmanskunst nog niet helemaal machtig, maar wist toch weer de lift in te manoeuvreren, wat maar nèt paste, en de deur ging dicht, voor ik hem tot de orde kon roepen over zijn onverantwoordelijke snelheid en rijgedrag.
Een mevrouw die ook met de lift wilde, stond ongeduldig te wachten.
"Hij roept dattie d'r niet meer uit ken", riep ze me na een poosje toe.
Met stiekum iets van een beetje leedvermaak snelde ik via de trap naar beneden om een kijkje te gaan nemen, maar ook daar was de liftdeur nog dicht.
Om hem naar beneden te halen en de deur te openen drukte ik op het knopje, en ja hoor, daar verscheen de booster met meneer erop.
Letterlijk shock en klem.
"Lukt het niet meneer?"
Ik snap het niet, hij wil maar niet achteruit", verklaarde hij nerveus.
 "Kijk maar, als ik zo doe gaat hij alleen naar voren", en ja hoor, weer schoot de booster vol gas voor tegen de wand van de lift aan.
Uiteindelijk klom hij eraf, en wrong zich tussen het gevaarte en de wand in, zodat ik kon trekken en hij duwen.
Voor ik het in de gaten had greep hij echter ondertussen per ongeluk de gashendel en kwam daarmee zelf ook klem te zitten.
Het werd er allemaal niet beter op!
Toch moest ik me inhouden om niet in een onbedaarlijke lachbui uit te barsten; deze "heer" die ergens toch wel een beetje op een onfatsoenlijke manier gebruik maakte van zijn "handicap" en vervolgens zó zijn "neus stootte".
Opeens zag en hoorde ik een groepje luidruchtige allochtone jongeren de trap op gaan en besloot meteen van de gelegenheid gebruik te maken, omdat de lift tòch snel ontruimd moest worden.
Twee vliegen in een klap, want het leek me tevens een gelegenheid om het begrip tussen oudere mensen en (buitenlandse) jongeren voor elkaar wat bij te schaven.
"Hé mannen, zouden jullie me even willen helpen om de booster uit de lift te krijgen en om te draaien, zodat deze meneer vooruit, recht zo die gaat, de bieb uit kan rijden"?
Ze keken me wat bevreemd aan, maar toen ik het probleem uitlegde besloten ze te komen helpen, en binnen "no time" was het klusje geklaard. We tilden het loodzware gevaarte de lift uit, draaiden hem om en meneer klom er weer op.
Ik bedankte "de mannen" hartelijk!
Maar de "coureur"?
Hoewel er voor mij nog wel een schamel bedankje afkon, scheurde hij vol gas de bieb uit, zonder "boe of bah" te zeggen tegen de jongens!
Wàt jammer toch, wàt een gemiste kans, en wàt een fatsoen van deze "heer"!
We hielden ons hart vast of de schuifdeuren naar buiten, na dit bezoek, nog wel functioneerden.
Het zou nl. niet de eerste keer zijn dat ze "anoniem" geramd werden door een booster, niet meer dicht bleken te kunnen en dat collega's tot 's avonds laat op de komst van de monteur uit Aalsmeer moesten wachten............