Column 6: Saamhorigheid

Saamhorige "lippies".........

Om nog even terug te komen op het saamhorigheidsgevoel uit mijn vorige column:
Het blijkt, als ik van mezelf uitga, dat dit gevoel zich plotseling aandient wanneer ik iets gemeen heb met een ander, of dit nou vreugde is, of verdriet. Een soort gedeelde smart is halve smart gevoel. Het gevoel dat je niet alleen bent in de strijd, zal ik maar zeggen. En of je dan iets groots of iets kleins te delen hebt maakt blijkbaar ook niet uit.
Het "overkwam" me zaterdag beneden in de uitleen:

 Een moeder met twee kindertjes kwam de bieb binnen. Bram, de oudste, moest van zijn moeder even aan "die mevrouw" vragen of wij  zijn verloren autootje ook in de bieb hadden teruggevonden. Ik zakte door mijn knieën en zijn zusje, een schattig meisje van hooguit drie jaar, kwam naar me toe en legde haar armpje om mijn schouder. Ze bestudeerde  aandachtig  mijn rode "lippenstift-lippen" en fluisterde in mijn oor, alsof ze een groot geheim onthulde: "ik heb ook lippies".

Ik keek haar aan en zei dat ik het haar prachtig vond staan. Daarna deed ze twee armpjes om mijn nek en gaf me een dikke knuffel.

Wat een bijzonder gevoel van saamhorigheid!

Helaas moest ik Bram teleurstellen; zijn autootje was niet gevonden. Met een kleurplaat als "troost" gingen ze toch weer blij naar huis!

Even later ontdekte ik dat na die knuffel haar "lippies" op mijn shirt waren belandt, maar dat kon in dit geval mijn zo plotseling ontstane gelukgevoel niet meer wegnemen...............