Ding 9

Visie Web 2.0

Heb er lang over na moeten denken, en nog steeds weet ik eigenlijk niet wat mijn visie op Web 2.0 is.
Ik moet zeggen dat ik gemengde gevoelens heb. Tot nog toe heb ik nog niet een juist beeld van alle mogelijkheden.
Wat als het ware begon als een onoverzichtelijk spinnenweb, waar ik steeds met mijn hoofd tegen aan liep, begint in ieder geval een klein beetje structuur te krijgen.
Het bloggen vind ik fijn om te doen, maar dan om mijn eigen verhaal of columns te schrijven.
Zodra het over een van de 23 dingen moet gaan, wordt het voor mij al weer een stuk moeilijker.
Ik vind het geen prettige manier om te communiseren, via de computer of SMS.
Ben me er bewust van geworden dat er soms communicatiestoornissen kunnen ontstaan, omdat je schriftelijk, via de computer of SMS nou eenmaal niet iemand in zijn ogen kunt kijken om te zien of de berichtjes ook zo overkomen bij de ander als jouw bedoeling is.
Privé ben ik meer een voorstander van een gesprek "onder vier ogen", dan via een beeldscherm; dat voorkomt misverstanden.

Het nut voor de bibliotheek zie ik her en der wel, maar niet voor de volle 100%.
Informatie verstrekking naar de klant kan eventueel via een extern blog. Discussies over de inhoud van onze produkten (boeken, dvd's ed.) ook.
Wanneer bibliotheekmedewerkers elkaar op de hoogte houden van bepaalde ontwikkelingen en wetenswaardigheden dan voegt dat iets toe. Dit zou bijvoorbeeld goed kunnen werken d.m.v. een intern blog.
Maar deze manier van communiseren met klanten is op dit moment nog maar geschikt voor een specifieke groep mensen. Naar mijn idee moeten we niet vergeten dat er ook een groep is, die vooral voor het persoonlijke sociale contact, de bibliotheek bezoekt.

We moeten een druk op de knop van de computer niet gaan verwarren met een handdruk, een bemoedigend schouderklopje of vriendelijk woord. En vooral de oudere mensen, ook frequente bibliotheekbezoekers en lezers, hebben hier behoefte aan!
Wat je in de ogen van mensen kunt lezen, lees je niet op hyves, facebook of twitter......
Soms kun je met een bepaalde blik, begrijpend knikje of een vriendelijke woord een ongenoegen of misverstand uit de wereld helpen en een gesprek een positieve wending geven.
Signalen die mensen "face to face" afgeven vind ik zelf zó belangrijk om op te vangen!

Ik ben erg benieuwd wat de rest van de 23 dingen ons nog gaat brengen, en ik ga vast mijn beoordeling (of veroordeling) nog bijstellen de komende maanden, hetzij positief, hetzij gematigd positief.......